Αντίσταση στην ινσουλίνη

Αντίσταση στην ινσουλίνη και απώλεια βάρους

by with No Comment ΔΙΑΤΡΟΦΗΥΓΕΙΑ

Θα καλύψουμε τα βασικά για την αντίσταση στην ινσουλίνη.

Τι είναι; Ποιοι την εμφανίζουν; Ποια είναι τα συμπτώματα, η διάγνωση και η θεραπεία;

🔍 Τι είναι η αντίσταση στην ινσουλίνη;

Για να την κατανοήσουμε – συχνά αποκαλείται και «προδιαβήτης» – ας δούμε πρώτα τι κάνει η ινσουλίνη.
Όταν τρως, το σώμα σου μετατρέπει την τροφή σε σάκχαρα.
Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που εκκρίνεται από το πάγκρεας και λέει στα κύτταρά σου να “ανοίξουν” για να πάρουν το σάκχαρο και να το μετατρέψουν σε ενέργεια.

Με την αντίσταση στην ινσουλίνη, τα κύτταρα δεν ανταποκρίνονται. Δεν “ανοίγουν”, και το σάκχαρο μένει στο αίμα.
Το πάγκρεας προσπαθεί να αντισταθμίσει αυτό το πρόβλημα, παράγοντας όλο και περισσότερη ινσουλίνη — μέχρι που εξαντλείται.
Τελικά, το σάκχαρο ανεβαίνει σε επίπεδα διαβήτη τύπου 2.

👥 Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο;

Οποιοσδήποτε μπορεί να αναπτύξει αντίσταση στην ινσουλίνη.
Ωστόσο, μεγαλύτερο κίνδυνο έχουν:

  • Άτομα με περιττό βάρος
  • Άτομα με κληρονομικότητα διαβήτη τύπου 2
  • Άτομα άνω των 45 ετών
  • Καπνιστές
  • Όσοι λαμβάνουν συγκεκριμένα φάρμακα (π.χ. κορτικοστεροειδή, αντιψυχωσικά, φάρμακα για HIV)

Σχετιζόμενες παθήσεις:

  • Άπνοια ύπνου
  • Λιπώδης διήθηση ήπατος
  • Σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS)
  • Σύνδρομο Cushing
  • Σύνδρομα λιποδυστροφίας (διαταραχές κατανομής λίπους)

⚠️ Ποια είναι τα συμπτώματα;

Συχνά δεν υπάρχουν καθόλου συμπτώματα.
Η διάγνωση γίνεται σε ετήσιο έλεγχο ή με αιματολογικές εξετάσεις.

Σημάδια που μπορεί να παρατηρήσει ο γιατρός:

  • Περιφέρεια μέσης > 102 εκ. στους άνδρες, > 88 εκ. στις γυναίκες
  • Δερματικές αλλοιώσεις: Μελάγχρωση στον αυχένα (Acanthosis Nigricans)
  • Πίεση ≥ 130/80 mmHg
  • Γλυκόζη νηστείας ≥ 100 mg/dL
  • Καμπύλη γλυκόζης (2 ώρες μετά) ≥ 140 mg/dL
  • Αιμοσφαιρίνη A1C: 5.7% – 6.3%
  • Τριγλυκερίδια > 150 mg/dL
  • Χαμηλή HDL: < 40 mg/dL στους άνδρες, < 50 mg/dL στις γυναίκες

🩺 Πώς γίνεται η διάγνωση;

Αν ο γιατρός υποπτευθεί αντίσταση στην ινσουλίνη, πιθανόν να ζητήσει:

  • Φυσική εξέταση
  • Εξετάσεις αίματος: γλυκόζη, καμπύλη γλυκόζης, ή A1C (γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη)

💪 Πώς αντιμετωπίζεται;

Η αντιστροφή της αντίστασης στην ινσουλίνη και η πρόληψη του διαβήτη τύπου 2 είναι εφικτή μέσω:

  • Αλλαγών στον τρόπο ζωής
  • Φαρμακευτικής αγωγής (όπου χρειάζεται)

⚠️ Δεν χρειάζεται εξαντλητικό αδυνάτισμα. Αρκεί ένα υγιές βάρος.
Προτείνω:

  • Ισορροπημένα γεύματα με φρούτα, λαχανικά, όσπρια, ξηρούς καρπούς, άπαχες πρωτεΐνες.
  • Τρόπους να εντάξεις κίνηση στην καθημερινότητά σου που σε ευχαριστεί.

💬 Και τώρα;

Ακόμα κι αν δεν μπορείς να «νικήσεις» την αντίσταση στην ινσουλίνη μόνιμα, μπορείς να βοηθήσεις το σώμα σου να ανταποκρίνεται καλύτερα στην ινσουλίνη.

👉 Άκου το σώμα σου, μείωσε το στρες, φρόντισέ το με διατροφή και κίνηση.

Microbiome

Μικροβίωμα του εντέρου: η σημασία του για την υγεία μας

by with No Comment UncategorizedΔΙΑΤΡΟΦΗΥΓΕΙΑ

Τι είναι το μικροβίωμα του εντέρου, πώς επηρεάζει την υγεία μας και πώς μπορούμε να το βελτιώσουμε; 

  • Το σώμα μας φιλοξενεί βακτήρια, ιούς και μύκητες, τα οποία ονομάζονται μικροβίωμα. Τρισεκατομμύρια από αυτά τα μικρόβια ζουν κυρίως στο έντερο και στο δέρμα μας.
  • Αν και πολλοί διαφορετικοί τύποι μικροοργανισμών ζουν μέσα στο σώμα μας, τα βακτήρια είναι τα πλέον μελετημένα. Μάλιστα, υπάρχουν περισσότερα βακτηριακά κύτταρα στο σώμα μας από ανθρώπινα. Συγκεκριμένα, το σώμα μας περιέχει περίπου 40 τρισεκατομμύρια βακτηριακά κύτταρα και
    μόνο 30 τρισεκατομμύρια ανθρώπινα κύτταρα, κάτι που σημαίνει ότι είμαστε περισσότερο ”βακτήρια” παρά άνθρωποι.
  • Το μικροβίωμα του εντέρου είναι οι μικροοργανισμοί που ζουν στο πεπτικό μας σύστημα. Παίζουν ζωτικό ρόλο στη διατήρηση της υγείας μας, τη διάθεση μας και ακόμη και την πρόληψη ασθενειών.
  • Υπάρχουν έως και 1.000 διαφορετικά είδη βακτηρίων στο μικροβίωμα του εντέρου, καθένα από τα οποία παίζει διαφορετικό ρόλο στο σώμα.
  • Όλα αυτά τα μικρόβια, συλλογικά, μπορεί να ζυγίζουν 1–2 κιλά, περίπου όσο ο εγκέφαλός μας. Μαζί, λειτουργούν σαν ένα επιπλέον όργανο του σώματος που έχει τεράστιο αντίκτυπο στην υγεία μας.

Πώς επηρεάζει το μικροβίωμα του εντέρου την υγεία μας;

  • Από τη γέννηση:
    Το μικροβίωμα του εντέρου αρχίζει να επηρεάζει το σώμα μας από τη στιγμή που γεννιόμαστε.
  • Πεπτική λειτουργία:
    Το μικροβίωμα βοηθά στην πέψη τροφών που το σώμα δεν μπορεί να διασπάσει μόνο του, παράγοντας βασικά θρεπτικά συστατικά όπως βιταμίνες και λιπαρά οξέα.
  • Ανοσοποιητικό σύστημα:
    Περίπου το 70% του ανοσοποιητικού συστήματος βρίσκεται στο έντερο. Ένα ισορροπημένο μικροβίωμα ενισχύει την άμυνα του οργανισμού απέναντι σε παθογόνα.
  • Ψυχική υγεία:
    Το έντερο συνδέεται άμεσα με τον εγκέφαλο μέσω του άξονα εντέρου-εγκεφάλου. Το μικροβίωμα παράγει ουσίες όπως η σεροτονίνη, που επηρεάζουν τη διάθεση και τη νοητική λειτουργία.
  • Ρύθμιση βάρους:
    Η σύνθεση του μικροβιώματος μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο αποθηκεύουμε λίπος και μεταβολίζουμε τροφές. Υπάρχουν χιλιάδες διαφορετικοί τύποι βακτηρίων στο έντερο, τα περισσότερα από τα οποία είναι ωφέλιμα για την υγεία. Ωστόσο,η υπερβολική παρουσία μη ωφέλιμων μικροβίων μπορεί να οδηγήσει σε ασθένειες. Μια ανισορροπία ωφέλιμων και μη ωφέλιμων μικροβίων συχνά αποκαλείται «δυσβίωση του εντέρου» και μπορεί να συμβάλει στην αύξηση του βάρους.
  • Πρόληψη ασθενειών:
    Ένα υγιές μικροβίωμα προστατεύει από χρόνιες φλεγμονές, διαβήτη, καρδιαγγειακές
    παθήσεις και ορισμένους καρκίνους. Ορισμένα βακτήρια στο μικροβίωμα του εντέρου μπορούν να παράγουν χημικές ουσίες που μπλοκάρουν τις αρτηρίες και οδηγούν σε καρδιοπάθεια. Ωστόσο, κάποια προβιοτικά μπορούν να μειώσουν τη χοληστερόλη και τον κίνδυνο καρδιοπάθειας.
Πώς μπορούμε να βελτιώσουμε το μικροβίωμά μας; 

Πρόσληψη προβιοτικών και πρεβιοτικών τροφών:

Προβιοτικά: Τρόφιμα που έχουν υποστεί ζύμωση όπως το γιαούρτι, το κεφίρ, το ξινολάχανο και το kimchi (τουρσί) περιέχουν «καλά» βακτήρια που ενισχύουν το μικροβίωμα.

Πρεβιοτικά: Τρόφιμα όπως η μπανάνα, τα σπαράγγια, τα όσπρια και το σκόρδο τροφοδοτούν τα υγιή βακτήρια.

Διατροφή πλούσια σε φυτικές ίνες:

Δημιουργεί ποικιλόμορφο μικροβίωμα, το οποίο αποτελεί δείκτη καλής υγείας του εντέρου. Ειδικότερα, τα όσπρια, τα λαχανικά και τα φρούτα περιέχουν άφθονες φυτικές ίνες που προάγουν την ανάπτυξη υγιών Bifidobacteria. Τα δημητριακά ολικής άλεσης επίσης περιέχουν πολλές φυτικές ίνες και ωφέλιμους υδατάνθρακες, όπως οι β-γλυκάνες, που πέπτονται από τα βακτήρια του εντέρου,συμβάλλοντας στη μείωση βάρους, στην πρόληψη του καρκίνου και διαβήτη.

Περιορισμός ζάχαρης και επεξεργασμένων τροφών:


Οι επεξεργασμένες τροφές μειώνουν τη μικροβιακή ποικιλότητα και προάγουν την ανάπτυξη επιβλαβών βακτηρίων.

Κατανάλωση λιγότερων αντιβιοτικών:


Τα αντιβιοτικά μπορεί να εξαλείψουν όχι μόνο τα παθογόνα αλλά και τα «καλά» βακτήριατου εντέρου. Η χρήση τους πρέπει να γίνεται μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητα.

Τακτική φυσική δραστηριότητα:

Η άσκηση συμβάλλει στη διατήρηση ενός ισορροπημένου μικροβιώματος.

Μείωση του στρες:

Το χρόνιο στρες μπορεί να διαταράξει τη μικροβιακή ισορροπία. Η γιόγκα, ο διαλογισμός και η ξεκούραση μπορούν να βοηθήσουν.

Επαρκής ύπνος:

Η καλή ποιότητα ύπνου προάγει την υγεία του μικροβιώματος.

Θηλασμός για τουλάχιστον έξι μήνες:

Ο θηλασμός είναι πολύ σημαντικός για την ανάπτυξη του μικροβιώματος του εντέρου. Τα παιδιά που θηλάζουν για τουλάχιστον έξι μήνες έχουν περισσότερα ωφέλιμα Bifidobacteria από εκείνα που τρέφονται με μπιμπερό.

Τρόφιμα πλούσια σε πολυφαινόλες:

Οι πολυφαινόλες είναι φυτικές ενώσεις που βρίσκονται στο κόκκινο κρασί, το πράσινο τσάι, τη μαύρη σοκολάτα, το ελαιόλαδο και τα δημητριακά ολικής άλεσης. Διασπώνται από το μικροβίωμα, προάγονταςτην ανάπτυξη υγιών βακτηρίων.

Προβιοτικά συμπληρώματα:

Τα προβιοτικά είναι ζωντανά βακτήρια που μπορούν να βοηθήσουν στην αποκατάσταση της υγείας του εντέρου μετά από διαταραχές όπως γαστρεντερίτιδα ή λήψη αντιβιοτικών, αναπληρώνοντας τα υγιή μικρόβια. Η λήψη συμπληρωμάτων πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού μας.

Συμπέρασμα:


Η κατανάλωση μιας ποικιλίας τροφίμων πλούσιων σε φυτικές ίνες και τροφίμων που έχουν υποστεί ζύμωση βοηθάει το σώμα να διατηρεί ένα υγιές μικροβίωμα. Η λήψη προβιοτικών και ο περιορισμός των αντιβιοτικών μπορούν επίσης να είναι ωφέλιμα.

Pregnancy Food

Διαβήτης στην εγκυμοσύνη

by with No Comment Uncategorized 




Ο διαβήτης κύησης, γνωστός και ως διαβήτης της εγκυμοσύνης, είναι μια κατάσταση που αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Συμβαίνει όταν η γυναίκα έχει υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα (υπεργλυκαιμία), χωρίς ωστόσο να έχει προηγούμενο ιστορικό διαβήτη. Αυτό συμβαίνει διότι η εγκυμοσύνη μπορεί να αυξήσει την αντίσταση του σώματος στην ινσουλίνη, η οποία είναι η ορμόνη που βοηθά στον έλεγχο της γλυκόζης στο αίμα.


Ο διαβήτης κύησης μπορεί να είναι προσωρινός και να εξαφανιστεί μετά τη γέννα, αλλά αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης του τύπου 2 διαβήτη στο μέλλον τόσο για τη μητέρα όσο και για το παιδί.


Η διαχείριση του διαβήτη κύησης συνήθως περιλαμβάνει διατροφικές ρυθμίσεις, άσκηση και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ινσουλίνη ή άλλα φάρμακα. Είναι σημαντικό να διατηρείται η γλυκαιμική κατάσταση υπό έλεγχο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης για να μειωθούν οι επιπλοκές για τη μητέρα και το παιδί. 


Ο διαβήτης κύησης μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο υψηλής αρτηριακής πίεσης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Επίσης αυξάνει τον κίνδυνο προεκλαμψίας. Αυτή η κατάσταση προκαλεί υψηλή αρτηριακή πίεση και πρωτεϊνουρία (πρωτεΐνες στην ούρα), και μπορεί να είναι επικίνδυνη για την υγεία της μητέρας και του παιδιού. Επίσης ο  διαβήτης κύησης μπορεί να οδηγήσει σε δυσλειτουργία του πλακούντα, που μπορεί να είναι επικίνδυνη.


Οι γυναίκες με διαβήτη κύησης έχουν αυξημένο κίνδυνο να γεννήσουν μεγάλα μωρά, που μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές κατά τη διαδικασία του τοκετού.


Μετά τον τοκετό, τα βρέφη μπορεί να αντιμετωπίσουν προβλήματα με τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα, καθώς η παροχή γλυκόζης από τη μητέρα διακόπτεται. Αυτά τα μωρά έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να γίνουν παχύσαρκα και διαβητικά ως ενήλικες.


Επειδή ο διαβήτης κύησης μπορεί να επηρεάσει τόσο την υγεία της μητέρας όσο και του παιδιού, η παρακολούθηση και η διαχείριση του είναι σημαντικές για την πρόληψη επιπλοκών.


 
                                    

                                
                                

                            


                        

                        

                                                        


                                
Λιποπρωτεΐνη Α- Lp(a): σημαντική για την υγεία της καρδιάς μας

                            

                            
                            


                                

                                
                                    

                                        
                                            Λιποπρωτεΐνη Α- Lp(a): σημαντική για την υγεία της καρδιάς μας                                        
                                    

                                                                    

                                        
                                            
 

                                        
                                    

                                


                                                                                                

                                                                        

                                        
                                            
                                        
                                    

                                                                                                            by
                                    
                                        
                                    
                                                                                                            with
                                    No Comment
                                                                                                            
                                                                                ΥΓΕΙΑ                                    
                                                                                                        

                                                                
                                                                    

                                        
Λιποπρωτεΐνη (α): Γιατί, πώς και σε ποιους θα την ελέγξουμε;


Η αυξημένη λιποπρωτεΐνη (α) είναι ένας κληρονομικός, ανεξάρτητος και αιτιολογικός παράγοντας κινδύνου εμφάνισης αθηροσκληρωτικής καρδιαγγειακής νόσου.


Σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές και τις ελληνικές κατευθυντήριες οδηγίες, συστήνεται να ελέγχονται τουλάχιστον μία φορά στη ζωή ενός ανθρώπου τα επίπεδα της Lp(a).


Τα αυξημένα επίπεδα της Lp(a) συμβάλλουν σημαντικά στον καρδιαγγειακό κίνδυνο κάθε ανθρώπου.


Η γνώση ύπαρξης αυξημένων επιπέδων  Lp(a) μπορεί:


    

  • Να συμβάλλει στη λήψη κλινικών αποφάσεων από τον ιατρό για παράδειγμα αν χρειάζεται το άτομο να πάρει στατίνη για την χοληστερόλη του.
    • 

  • Να αναδείξει ασθενείς που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο.
    • 

  • Να τονίσει την ανάγκη για εντατική μείωση των λιπιδίων (χοληστερόλη, τριγλυκερίδια) και έλεγχο όλων των τροποποιήσιμων παραγόντων κινδύνου όπως είναι το κάπνισμα, η παχυσαρκία, η καθιστική ζωή.
    • 

  • Να παρακινήσει τα μέλη των οικογενειών των ασθενών να υποβληθούν σε προσυμπτωματικό έλεγχο για Lp(a) με σκοπό την έγκαιρη ανίχνευση κινδύνου.
    • 



Κύρια σημεία της συμφωνίας ειδικών για την λιποπρωτεΐνη (α) Lp(a):


    

  • Τα επίπεδα Lp(a) θα πρέπει να ελέγχονται σε όλους τους ενήλικες τουλάχιστον μία φορά κατά τη διάρκεια της ζωής τους.
    • 

  • Όταν οι τιμές της Lp(a) είναι μεγαλύτερες από 50 mg/dL, θεωρείται ότι ο καρδιαγγειακός κίνδυνος αυξάνεται λόγω της Lp(a). Όσο μεγαλύτερη η συγκέντρωση της Lp(a), τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος.
    • 

  • Αυτός ο πρόσθετος κίνδυνος είναι ανεξάρτητος από άλλους παράγοντες κινδύνου, όπως η LDL δηλαδή η “κακή χοληστερόλη”.
    • 

  • Η μέτρηση της Lp(a) γίνεται με απλή εξέταση αίματος
    • 



Τα αυξημένα επίπεδα Lp(a) καθορίζονται γενετικά και παραμένουν σχετικά σταθερά καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του ατόμου. Δεν επηρεάζονται από τη διατροφή και τη σωματική δραστηριότητα


 Συμπέρασμα


    

  • Θα πρέπει να γίνεται μέτρηση της Lp(a) τουλάχιστον μία φορά στους ενήλικες, προκειμένου να αναγνωρίζονται τα άτομα που διατρέχουν υψηλό καρδιαγγειακό κίνδυνο.
    • 

  • Τα αυξημένα επίπεδα Lp(a) μπορούν να συμβάλλουν στον καρδιαγγειακό κίνδυνο ακόμα και σε ασθενείς που υποβάλλονται σε αντιλιπιδαιμικές θεραπείες.
    • 

  • Δεν εξαρτάται από τη διατροφή
    • 



 






Η  λιποπρωτεΐνη Α  δεν εξαρτάται από τη διατροφή









                                    

                                
                                

                            


                        

                        

                                                        


                                
Vaccine

                            

                            
                            


                                

                                
                                    

                                        
                                            Ενήλικες και εμβόλια – Ρωτήστε τον παθολόγο σας                                        
                                    

                                                                    

                                        
                                            
 

                                        
                                    

                                


                                                                                                

                                                                        

                                        
                                            
                                        
                                    

                                                                                                            by
                                    
                                        
                                    
                                                                                                                                                
                                                                                ΥΓΕΙΑ                                    
                                                                                                        

                                                                
                                                                    

                                        
΄Εχουμε συνδέσει τα εμβόλια με τα παιδιά αλλά δεν είναι λίγα τα εμβόλια που πρέπει να κάνουν και οι ενήλικες:


Εμβολιασμός κατά της γρίπης: Η γρίπη είναι συχνή και έχει σοβαρές επιπλοκές. Το εμβόλιο της γρίπης πρέπει να γίνεται κάθε χρόνο σε όλα τα άτομα ηλικίας 60 ετών και άνω. Γίνεται και σε νεότερα άτομα αν συντρέχουν ειδικοί λόγοι. Επίσης συνιστώνται σε άτομα που βρίσκονται σε στενή επαφή με παιδιά μικρότερα από 6 μηνών και σε έγκυες γυναίκες.


Εμβολιασμός κατά του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV): Συστήνεται να εμβολιάζονται όλα τα κορίτσια και τα αγόρια από την ηλικία των 11 ετών.


Εμβολιασμός κατά του πνευμονιόκοκκου: Υπάρχουν διάφοροι τύποι εμβολίου κατά του πνευμονιόκοκκου ανάλογα με την περίπτωση.


Εμβολιασμός κατά του έρπητα ζωστήρα: Μία δόση εμβολίου κατά του έρπητα ζωστήρα συστήνεται για ενήλικες ηλικίας 60 -75 ετών ανεξάρτητα αν είχαν προηγούμενο επεισόδιο έρπητα ζωστήρα. Για ανοσοκατασταλμένους υπάρχει καινούργιο πιο αποτελεσματικό εμβόλιο δυο δόσεων.


Εμβολιασμός κατά της διφθερίτιδας, τετάνου και κοκκύτη: Συστήνεται σε όλους τους ανεμβολίαστους ενήλικες, ανεξαρτήτως ηλικίας, να εμβολιάζονται πλήρως με 3 δόσεις. Ο εμβολιασμός συνεχίζεται με μία αναμνηστική δόση ανά 10ετία.


Εμβολιασμός κατά της ιλαράς, παρωτίτιδας, ερυθράς (MMR): Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός για την ιλαρά εισήχθη το 1981 και οι δυο δόσεις το 1991. Τώρα γνωρίζουμε ότι χρειάζονται δυο δόσεις για ικανοποιητική ανοσία. Ατομα γεννημένα μετά το 1970 και πριν το 1981 έχουν σημαντικές πιθανότητες είτε να μην έχουν εμβολιαστεί για την ιλαρά και είναι επίνοσοι (εκτός κι αν υπάρχει εργαστηριακά επιβεβαιωμένη νόσος στο παρελθόν), είτε να έχουν κάνει μόνο μία δόση, κάτι που ξέρουμε πια ότι δεν προσφέρει ικανοποιητική προστασία. Η μέγιστη δυνατή προστασία παρέχεται από δύο, συνολικά, δόσεις MMR.

Άτομα γεννημένα πριν το 1970 θεωρούνται άνοσα για την ιλαρά, αφού λόγω της εκτεταμένης κυκλοφορίας των «άγριων» στελεχών του ιού εκείνη την περίοδο, σχεδόν όλοι είχαν είτε νοσήσει είτε εκτεθεί στον ιό.


                                    

                                
                                

                            


                        

                        

                                                        


                                
Pills

                            

                            
                            


                                

                                
                                    

                                        
                                            Φάρμακα και συμπληρώματα διατροφής για παχυσαρκία                                        
                                    

                                                                    

                                        
                                            
 

                                        
                                    

                                


                                                                                                

                                                                        

                                        
                                            
                                        
                                    

                                                                                                            by
                                    
                                        
                                    
                                                                                                                                                
                                                                                ΔΙΑΤΡΟΦΗ                                    
                                                                                                        

                                                                
                                                                    

                                        
Τι να πάρω γιατρέ μου για να αδυνατίσω;


Στην προσπάθεια για απώλεια βάρους, πέρα από τα κλασικά δίαιτα και άσκηση, θα βοηθούσε πολύ να είχαμε και έναν σύμμαχο, κατά προτίμηση ένα φαρμακευτικό σκεύασμα ασφαλές και αποτελεσματικό.


Συμπληρώματα διατροφής κυκλοφορούν πολλά, όμως η φυτική τους προέλευση δεν εγγυάται και την ασφάλειά τους. Το mahuang ή εφέδρα προερχόμενο από ένα κινέζικο θάμνο περιείχε εφεδρίνη, παράγωγο της αμφεταμίνης, ουσία επικίνδυνη για την καρδιά. Ουσίες παρόμοιες με εφεδρίνη υπάρχουν σε σκευάσματα που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο. Από την άλλη συμπληρώματα όπως η Garcinia cambogia ή το CLA παρουσιάζουν κάποιο ενδιαφέρον, αλλά λείπουν μεγάλες και μακροχρόνιες μελέτες σε ανθρώπους που να αποδεικνύουν την αποτελεσματικότητά τους. Κάποιες μελέτες σε μικρό αριθμό ατόμων έδειξαν μια μικρή αποτελεσματικότητα.


Η γλυκομαννάνη και άλλα παρόμοια σκευάσματα που δίνουν το αίσθημα του κορεσμού, πρέπει να μελετηθούν περισσότερο.Το πράσινο τσάι ή το rasberry ketone είναι μάλλον απίθανο να βοηθήσουν.


Και ας μην παρασυρόμαστε από ονομασίες παραπλανητικές και ελκυστικές (όπως λιποδιαλύτες ή ενεργοποιητές μεταβολισμού) που δεν συμβαδίζουν με το αποτέλεσμα.


Στις ΗΠΑ το FDA έχει εγκρίνει τη λορκασερίνη, τη φεντερμίνη-τοπιραμάτη και τη βουπροπριόνη-ναλτρεξόνη, τρία φάρμακα για την παχυσαρκία. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων έχει εγκρίνει μόνο το τρίτο. Όπως όλα τα φάρμακα πρέπει να χορηγούνται με ιδιαίτερη προσοχή από εξειδικευμένους ιατρούς.


Ένα φάρμακο για τον σακχαρώδη διαβήτη, που κυκλοφορεί ήδη, έχει αποδειχθεί ότι δρα στο κέντρο όρεξης στον εγκέφαλο. Το φάρμακο αυτό χορηγείται με υποδόρια ένεση και σε υψηλές δόσεις βοηθάει στην απώλεια βάρους. Θεωρείται game changer στη θεραπεία της παχυσαρκίας αλλά η χρήση του πρέπει να γίνεται με προσοχή μόνο με την επίβλεψη γιατρού με εμπειρία στη χρήση του.


Επίσης καινούργια ουσία με παρόμοια δράση πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα και στην Ελλάδα. Ήδη κυκλοφορεί στην Αμερική με πολύ καλά αποτελέσματα.


Επομένως όποιος θέλει να χάσει 3 ή 13 ή 43 κιλά, πριν πάρει τη “μαγική φόρμουλα” από τα ράφια των σούπερ μάρκετ, ας συμβουλευτεί πρώτα τον γιατρό του. Τελικά η απάντηση στην ερώτηση δεν είναι εύκολη…


                                    

                                
                                

                            


                        

                        

                                                        


                                
Feet 4346329 640

                            

                            
                            


                                

                                
                                    

                                        
                                            Τα διαβητικά πόδια κινδυνεύουν                                        
                                    

                                                                    

                                        
                                            
 

                                        
                                    

                                


                                                                                                

                                                                        

                                        
                                            
                                        
                                    

                                                                                                            by
                                    
                                        
                                    
                                                                                                                                                
                                                                                ΥΓΕΙΑ                                    
                                                                                                        

                                                                
                                                                    

                                        
Τα διαβητικά πόδια κινδυνεύουν από τρεις διαφορετικές καταστάσεις: την αγγειοπάθεια, τη νευροπάθεια και τις παραμορφώσεις.


Αγγειοπάθεια


Δηλαδή βλάβη στις αρτηρίες που τροφοδοτούν με αίμα τα πόδια. Το δέρμα γίνεται λεπτό και ξηρό. Εμφανίζεται απώλεια τριχών στις κνήμες. Η επούλωση πληγών γίνεται πιο δύσκολα. Το κάπνισμα αποτελεί ισχυρό προδιαθεσικό παράγοντα. Το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι πόνος στους μυς της γάμπας κατά το περπάτημα.


Νευροπάθεια


Σημαίνει ότι κάποια νεύρα μικρά ή μεγάλα έχουν πάθει βλάβη. Τα συμπτώματα είναι συνήθως μουδιάσματα, καψίματα, πόνος, ελαττωμένη παραγωγή ιδρώτα και ξηρότητα, ελαττωμένη αίσθηση του πόνου, ελαττωμένη αίσθηση της θερμοκρασίας, ελαττωμένη αίσθηση της πίεσης, ελαττωμένη αίσθηση της αφής. Πολύ καλή ρύθμιση του σακχάρου και ήπια έως μέτρια άσκηση μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της εμφάνισης της περιφερικής νευροπάθειας.


Παραμορφώσεις


Δηλαδή αλλαγή στο σχήμα/ σκελετό των ποδιών ή αλλαγή στην λειτουργία μυών. Παραμορφώσεις στο σχήμα του ποδιού μπορεί να οφείλονται σε ακατάλληλο μέγεθος και τύπο υποδήματος, επικίνδυνο να κάνει παραμορφώσεις η τραυματισμούς. Φοράτε το σωστό μέγεθος, αθλητικά με αερόσολα κατά προτίμηση. Προτιμάτε δραστηριότητες χαμηλής έντασης, όπως η ποδηλασία, το κολύμπι και τη πεζοπορία.


Ελέγχετε τα πόδια σας καθημερινά για τραυματισμούς ή εκδορές


Ψάξτε για:


    

  • πληγές
    • 

  • φουσκάλες
    • 

  • υγρό ή αίμα κάτω από κάλους
    • 

  • σχισμές στο δέρμα
    • 

  • ασυνήθιστο πρήξιμο
    • 

  • αλλαγές του συνηθισμένου χρώματος στο δέρμα
    • 

  • ο,τιδήποτε δεν είναι φυσιολογικό για τα πόδια σας
    • 



Τι πρέπει να κάνω για τα πόδια μου όλο τον χρόνο


Διατηρείτε τα πόδια σας καθαρά και ενυδατωμένα. Χρησιμοποιήστε ειδικά σαπούνια για ξηροδερμία και ενυδατικές αλοιφές με βάση την ουρία.


    

  • Προσπαθείτε να αποφεύγετε τα ατυχήματα
    • 

  • Μην βάζετε τα πόδια σας πολύ κοντά σε φωτιά και θερμάστρες, ή πολλή ώρα στον ήλιο ακόμη και με αντηλιακό, διότι ο κίνδυνος εγκαύματος είναι υπαρκτός!
    • 

  • Φοράτε παπούτσια όλες τις ώρες – Ποτέ να μην περπατάτε ξυπόλυτοι στην άμμο, στο νερό ή στην ύπαιθρο, ούτε μέσα στο σπίτι.
    • 

  • Μην χρησιμοποιείτε αιχμηρά αντικείμενα (λίμες, νυχοκόπτες, ψαλίδια, κλπ) στα πόδια σας.
    • 

  • Μην χρησιμοποιείτε φαρμακευτικά προϊόντα που περιέχουν καυστικές ουσίες.
    • 

  • Επισκεφθείτε ειδικό για την περιποίηση τύλων (κάλων), υπερκερατώσεων, ή άλλων προβλημάτων με τα πέλματα και τα νύχια.
    • 

  • Αποφύγετε τα τακούνια και τα ανοικτά υποδήματα ιδίως για σπορ, ή περπάτημα στην φύση. Αν χρειάζεται φορέστε θεραπευτικά υποδήματα διαβήτη. Το 90% των ελκών που όχι σπάνια καταλήγουν σε ακρωτηριασμό, οφείλονται σε ακατάλληλα υποδήματα και τραυματισμούς.
    • 



Έλκη: Τι κάνουμε


Αν δείτε πληγή χρησιμοποιείστε αντισηπτικό, πλύνετε με φυσιολογικό ορό, και καλύψτε με αποστειρωμένη γάζα. Επισκεφτείτε ειδικό το συντομότερο δυνατό.


Πρόληψη είναι το αντίδοτο


Η καλή ρύθμιση του σακχάρου είναι το Α και το Ω της πρόληψης του διαβητικού ποδιού. Το περπάτημα και η σωματική άσκηση μαζί με την απώλεια βάρους προστατεύει το πόδι. Μπορείτε να ασκηθείτε, προσέχοντας τους τραυματισμούς.


                                    

                                
                                

                            


                        

                        

                                                        


                                
Diabetic

                            

                            
                            


                                

                                
                                    

                                        
                                            Διαβήτης κύησης: Τα νεότερα δεδομένα                                        
                                    

                                                                    

                                        
                                            
 

                                        
                                    

                                


                                                                                                

                                                                        

                                        
                                            
                                        
                                    

                                                                                                            by
                                    
                                        
                                    
                                                                                                                                                
                                                                                ΚΥΗΣΗ                                    
                                                                                                        

                                                                
                                                                    

                                        
Διαβήτης κύησης ονομάζεται κάθε διαταραχή του σακχάρου που εμφανίζεται για πρώτη φορά κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, συνήθως στον 6ο μήνα, δηλαδή μετά την 24η εβδομάδα. Στην εγκυμοσύνη ο πλακούντας παράγει ορμόνες που κάνουν πιο δύσκολη τη δράση της ινσουλίνης, με άλλα λόγια δημιουργείται αντίσταση στην ινσουλίνη. Η ινσουλίνη είναι αυτή που διατηρεί το σάκχαρο σε φυσιολογικά επίπεδα. Καθώς η ινσουλίνη δεν μπορεί να δράσει σωστά λόγω της αντίστασης, ανεβαίνει το σάκχαρο στο αίμα της εγκύου.


Ποιες έγκυες κινδυνεύουν περισσότερο;


Η κατάσταση αυτή δεν είναι σπάνια, συμβαίνει στο 8-10% των κυήσεων. Παρουσιάζεται συχνότερα:


    

  • Όταν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό διαβήτη (γονείς, αδέλφια, παππούς, γιαγιά με αυξημένο σάκχαρο)
    • 

  • Σε έγκυες μεγαλύτερης ηλικίας
    • 

  • Σε υπέρβαρες ή παχύσαρκες γυναίκες
    • 

  • Σε υπερβολική αύξηση του βάρους κατά τη διάρκεια της κύησης
    • 

  • Σε σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών
    • 

  • Σε δίδυμη κύηση
    • 



Είναι επικίνδυνος ο διαβήτης κύησης;


Το αυξημένο σάκχαρο στην εγκυμοσύνη μπορεί να επηρεάσει και τη μητέρα και το μωρό. Οι πιο σημαντικές επιπτώσεις για το μωρό είναι:


    

  • Αυξημένο βάρος του νεογνού πάνω από 4 κιλά. Αυτό συμβαίνει γιατί το σάκχαρο της μητέρας περνάει τον πλακούντα ενώ η ινσουλίνη της όχι. Έτσι το έμβρυο αναγκάζεται να αυξήσει τη δική του παραγωγή ινσουλίνης. Αυτό οδηγεί σε αύξηση του βάρους του εμβρύου και εναπόθεση λίπους.
    • 

  • Τα μεγάλα έμβρυα έχουν αυξημένο κίνδυνο για τραυματισμό κατά τη διάρκεια του φυσιολογικού τοκετού, γι’ αυτό συχνά γίνεται καισαρική τομή.
    • 

  • Υπογλυκαιμία αμέσως μετά τη γέννηση
    • 

  • Ίκτερος, αναπνευστική δυσχέρεια, χαμηλό ασβέστιο και πολυκυτταραιμία, αν ο διαβήτης δεν ελέγχεται.
    • 

  • Αυξημένη συχνότητα εμβρυικού θανάτου, αν ο διαβήτης είναι ανεξέλεγκτος.
    • 

  • Αυξημένος κίνδυνος για παιδική και εφηβική παχυσαρκία και για εμφάνιση διαβήτη στην ενήλικη ζωή.
    • 



    

  • Δύσκολος τοκετός και συχνά ανάγκη για καισαρική τομή
    • 

  • Πρόωρος τοκετός
    • 

  • Προεκλαμψία
    • 

  • Αυξημένος κίνδυνος για ανάπτυξη διαβήτη σε μεγαλύτερη ηλικία
    • 



Πώς γίνεται η διάγνωση;


Από την πρώτη επίσκεψη στον γυναικολόγο πρέπει να γίνει έλεγχος σακχάρου. Ελέγχεται αν η γυναίκα ήδη έχει κάποια μορφή διαβήτη ή προδιαβήτη και δεν το γνωρίζει. Μπορεί να ζητηθούν κι άλλες εξετάσεις ακόμα και καμπύλη σακχάρου.


Τυπικά ο έλεγχος για διαβήτη κύησης γίνεται μεταξύ 24ης και 28ης εβδομάδας με καμπύλη σακχάρου.


Πώς αντιμετωπίζεται ο διαβήτης κύησης;


Διατροφή: Καταρτίζεται εξατομικευμένο διαιτολόγιο ανάλογα με το στάδιο της κύησης, το βάρος της εγκύου προ εγκυμοσύνης και τον αριθμό των εμβρύων. Δεν απαγορεύονται οι υδατάνθρακες αλλά προτιμώνται προϊόντα ολικής άλεσης. Δίνονται οδηγίες για σωστή κατανομή των υδατανθράκων κατά τη διάρκεια της ημέρας ώστε να αποφεύγονται οι διακυμάνσεις του σακχάρου.


΄Ηπια άσκηση: Λίγο περπάτημα μετά το γεύμα, εφόσον δεν αντενδείκνυται , βοηθά στη ρύθμιση


Αυτοέλεγχος σακχάρου: Με ατομικό μετρητή η έγκυος παρακολουθεί το σάκχαρό της ως 4 φορές την ημέρα.


Ινσουλίνη: Μερικές φορές δεν αρκεί η διατροφή και η άσκηση, και τα επίπεδα του σακχάρου δεν φτάνουν στις τιμές στόχους. Τότε η έγκυος κάνει ινσουλίνη για μερικές εβδομάδες μέχρι τον τοκετό. Η ινσουλίνη δεν περνάει τον πλακούντα αλλά το σάκχαρο της μητέρας περνάει τον πλακούντα. Γι’ αυτό η έγκυος κάνει ινσουλίνη για να μην δίνει υπερβολικό σάκχαρο στο έμβρυο.


Τι γίνεται μετά τον τοκετό;


Συνήθως δεν υπάρχει ανάγκη για αυτοέλεγχο, διατροφή και ινσουλίνη μετά τον τοκετό. Έξι με οχτώ εβδομάδες μετά τον τοκετό η γυναίκα κάνει καμπύλη σακχάρου και ανάλογα με το αποτέλεσμα δίνονται οδηγίες για την μετέπειτα παρακολούθηση.


Οι γυναίκες που παρουσίασαν διαβήτη στην εγκυμοσύνη πρέπει να παρακολουθούνται όχι μόνο το διάστημα μετά τον τοκετό αλλά και μετά, σε τακτά χρονικά διαστήματα. Έχουν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν διαβήτη κάποια στιγμή της ζωής τους, ιδίως αν γίνουν υπέρβαρες ή παχύσαρκες. Το γεγονός ότι στην κύηση παρουσίασαν αυξημένο σάκχαρο είναι ένα «καμπανάκι» για το μέλλον για έναν υγιεινό τρόπο ζωής.


                                    

                                
                                

                            


                        

                        

                                                        


                                
Ιατρείο Διατροφής

                            

                            
                            


                                

                                
                                    

                                        
                                            Όλη η αλήθεια για το αδυνάτισμα                                        
                                    

                                                                    

                                        
                                            
 

                                        
                                    

                                


                                                                                                

                                                                        

                                        
                                            
                                        
                                    

                                                                                                            by
                                    
                                        
                                    
                                                                                                                                                
                                                                                ΔΙΑΤΡΟΦΗ                                    
                                                                                                        

                                                                
                                                                    

                                        
Από τα παλιά χρόνια καθετί το παράδοξο και το ανεξήγητο προκαλούσε το ενδιαφέρον του κόσμου. Το να ανακοινώσει κάποιος πως ο ιδανικός τρόπος για χάσει κανείς βάρος είναι να τροποποιήσει τη διατροφή του και να ασκείται, σίγουρα δεν “ερεθίζει” τη κοινή γνώμη, ούτε προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αν όμως κάποιος ισχυριστεί πως πίνοντας ξύδι, καταναλώνοντας αμπούλες αγγινάρας ή τρώγοντας ανανά ή τρώγοντας ανάλογα με την ομάδα αίματος (!) μπορεί να συνεισφέρει στο αδυνάτισμα, σίγουρα στρέφει μεγάλο μέρος του ενδιαφέροντος του κόσμου, πάνω του. Το άτομο που αντιμετωπίζει πρόβλημα με το βάρος του συχνά αποτελεί εύκολο θύμα και στόχο κάθε καινούριας – παράδοξης “ανακάλυψης” που αφορά το αδυνάτισμα.


Μέχρι σήμερα παρόλο την ανάπτυξη της ιατρικής και της γενετικής, μεμονωμένη λύση στο πρόβλημα της παχυσαρκίας δεν ανακαλυφθεί. Κάποια γονίδια πιθανώς να εμπλέκονται στην παχυσαρκία αλλά ακόμα τρόπο μεταβολής του DNA και των γονιδίων δεν έχει βρει η γενετική επιστήμη.


Η δυσανεξία σε τρόφιμα δεν ευθύνεται για αύξηση βάρους. Η παχυσαρκία δεν είναι αλλεργία και η πρόσκαιρη επιτυχία των προγραμμάτων που βασίζονται σε τεστ δυσανεξίας οφείλεται στους αυστηρούς διαιτητικούς περιορισμούς που επιβάλουν.


Φάρμακα που βοηθούν στην απώλεια βάρους πρέπει να δίνονται με προσοχή από ειδικό γιατρό. Συμπληρώματα διατροφής που “καίνε” το λίπος ή λιποδιαλύτες δεν βοηθούν. Μαγικός τρόπος να χαθεί βάρος χωρίς να δημιουργηθεί έλλειμμα θερμίδων δεν υπάρχει.